De oprichting
7 augustus 1937. De datum die de boeken in is gegaan als de oprichtingdatum van onze voetbalvereniging. Er werd in Langenboom echter al eerder tegen een bal aan getrapt. Begin 1900, in de tijd dat het voetbal zijn weg in Nederland begon te vinden, waren ook in Langenboom jongeren die op een stuk grond, een weiland bijvoorbeeld, onderlinge voetbalwedstrijdjes speelden. Van een georganiseerde vereniging of competitie was echter geen sprake. In 1910 leek enige vorm van organisatie haar intrede te doen in het Langenboomse voetbal; toen namelijk werd de eerste voorloper van S.E.S. opgericht onder de strijdlustige naam “De gloeiende spijker’. In de jaren ’20 en ’30 was het in Langenboom een komen en gaan van verschillende clubjes als Excelsior, Victoria en Transvalia alvorens op 7 augustus 1937 de huidige vereniging onder de naam Wit-Zwart werd opgericht.

Ook in de Langstraat had men een eigen voetbalclub VBO. Wat de afkorting betekent is tot heden onbekend. Hier staan op 1 nov. 1943 op de foto:
Koos Meggelaars – Sjef van Duijnhoven – Jo Nuijen – Jan Meggelaars – Gerrit Verstegen en Tien Arts (zoon van slachter Jan Arts)
Onder: Jan en Piet van Os – Jo Verstegen (Has zn) – Toon van Os en Kees van Hout (Marinus zn)

Langenboom wordt S.E.S.
Bij de oprichting had onze vereniging de naam Wit-Zwart gekregen. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog veranderde men de naam in Langenboom. Echter enkele jaren na de oorlog stond ook deze naam weer ter discussie; men vond de naam te simpel. Op de Algemene jaarvergadering van 31 juli 1948 besloot men ten slotte om te kiezen voor de naam S.E.S. wat betekende Steeds Eendrachtig Samenwerken. Men startte in 1937 met twee teams en speelde de eerste wedstrijden op een stuk grond aan de Dempseyweg. Al snel verhuisde de club echter naar een terrein achter de Thomasweg, dat men Heidelust doopte, zodat men beschikte over een eigen terrein. Omkleden en douchen gebeurde de eerste jaren in het nabijgelegen Café van Duynhoven.

Sportpark de Kogelberg
In de jaren ’40 ging het goed met de vereniging en ze groeide en bloeide. Echter zat men in de maag met het voetbalterrein Heidelust. Men was uitgekeken op het ‘stoffige nest’, dat bezaaid was met scherpe stenen. Gelukkig werkte de gemeente Mill mee en zo kon men op 18 juli 1948 een nieuw terrein, op de plaats van het huidige sportpark aan de Dennendijk, op feestelijke wijze in gebruik nemen. Een tiental jaren later werd het eerste kleedlokaal in gebruik genomen.

Eerste sportieve successen
Ondanks een eerste kampioenschap van het 1e elftal in 1942, kwamen de echter sportieve successen in de jaren 50. Zowel in 1957, 1958 als in 1959 werd het eerste elftal kampioen in de 1e klasse onderafdeling met in ’59 een promotie naar de 4e klasse KNVB. In 1961 zou één van de hoogtepunten uit de S.E.S.-historie volgen. In een beslissingwedstrijd, in Uden, om het kampioenschap van de 4e klasse versloeg S.E.S. namelijk Herpinia voor maar liefst 6500 toeschouwers.

De jaren zeventig
De jaren zeventig zijn niet boeken ingegaan als de jaren van grote sportieve successen. Er waren echter wel een aantal belangrijke ontwikkelen in deze jaren. In de zomer van 1975 werd namelijk de vernieuwde sportaccommodatie met de naam ‘De Kogelberg’ officieel geopend. In datzelfde jaar werd het clubblad ‘De Aftrap’ opgericht. 1977 was ook een erg belangrijk jaar in de S.E.S.-geschiedenis. In dat jaar namelijk werd er binnen de vereniging gestart met vrouwenvoetbal. Naast deze mijlpaal vierden de S.E.S.-ers in dat jaar het 40-jarig jubileum.

Damesvoetbal bloeit op
Waar het damesvoetbal in de jaren ’80 bloeit, in 1984 start S.E.S. met maar liefst 3 dameselftallen aan de competitie, raakt het herenvoetbal sportief in het slop. S.E.S. 1 degradeert naar de laagste klasse. De jaren daarna volgen de promoties en degradaties elkaar in aardig tempo op. Uiteindelijk belandt S.E.S., na twee opeenvolgende kampioenschappen en promoties, in 1993 weer in de klasse waar men zichzelf vindt thuishoren: de vierde klasse KNVB.

S.E.S. hikt tegen 3e klasse aan
Halverwege de jaren ’90 spreekt S.E.S. een aardig woordje mee in de 4e klasse. Voor een kampioenschap komt men steeds net tekort, maar regelmatig wordt er de nacompetitie gehaald. Echter blijkt dit ook steevast het eindstation te zijn en zit promotie naar de 3e klasse niet in. Toch zijn de nacompetitiewedstrijden tegen ondermeer HVCH, Waalre, Bergeijk, Volkel en MULO leuke hoogtepunten. Een ander hoogtepunt volgt in 1999 wanneer S.E.S. hoofdklasser UDI’19 met maar liefst 2-4 uit de beker stoot en een ronde later TOP Oss ontmoet in het knusse TOP-stadion. Helaas strandt S.E.S. hier, voor een vol S.E.S-vak, door vlak voor tijd een tegentreffer te incasseren en daardoor met 2-1 van deze hoofdklasser te verliezen.

Het jaar 2001, waarin de prestigieuze bouwplannen voor de nieuwe accommodatie worden gepresenteerd, begint in mineur voor het eerste elftal van S.E.S. Er volgt namelijk een degradatie naar de 5e klasse. Voor S.E.S. 2 en Dames 1 is er echter reden voor feest. S.E.S. 2 wordt namelijk kampioen en ook Dames 1 promoveert. Intussen is de vereniging flink aan het groeien en telt ze intussen zo’n 350 leden.

Kampioenschap in extremis
S.E.S. 1 herpakt zich echter snel en in het volgende seizoen speelt men weer mee voor het kampioenschap. Op de laatste wedstrijddag staat het elftal één punt achter op koploper Ravenstein. En laat dat nou net de tegenstander zijn in de laatste competitiewedstrijd. S.E.S. moet winnen! Lang ziet het er daar echter niet naar uit in een spannende wedstrijd, waarop maar liefst 600 S.E.S.-supporters afgekomen zijn om de ploeg te steunen. Het ongelofelijke gebeurt toch: in de allerlaatste minuten, ver in blessuretijd, weet S.E.S. alsnog de winnende treffer te scoren. Een ongekende ontlading en feestvreugde tot gevolg hebbend. S.E.S. weer terug naar de 4e klasse. Ten slotte worden dat seizoen ook nog eens drie jeugdteams kampioen en viert de damesafdeling het 25-jarig bestaan.

Start nieuwbouw accommodatie
In 2003 wordt er door de S.E.S.-vrijwilligers gestart met de nieuwbouw van de accommodatie. In hetzelfde jaar wint het eerste elftal een periodetitel, maar verliest in de nacompetitie van Rhode en wint het 2e elftal de regionale bekerfinale.

Sportief topjaar
Dan volgt het absolute sportieve topjaar in de historie. In 2004 wordt S.E.S. 1 kampioen en promoveert voor het eerst in de S.E.S.-geschiedenis naar de 3e klasse. Als klap op de vuurpijl wordt ook S.E.S. 2 kampioen en promoveert voor het eerst in de geschiedenis naar de 2e klasse. Ten slotte wordt S.E.S. 4 en D2 kampioen. Dames 1 degradeert helaas naar de 5e klasse.

Opening nieuwe accommodatie
In het jaar van de opening van de nieuwe accommodatie, die overigens vrijwel meteen tot beste kantine van de regio wordt uitgeroepen in een verkiezing georganiseerd door dagblad De Gelderlander, degradeert S.E.S. helaas meteen weer uit de 3e klasse. Er is echter ook reden om te juichen: Dames 1 wordt kampioen en promoveert en ook in de jeugd zijn weer een aantal kampioenschappen behaald.
De jaren daarna gaat het sportief wat minder met de selectieteams en wederom volgt voor zowel S.E.S. 1 als S.E.S. 2 een degradatie. Bij de jeugd is er meer succes; daar worden in die jaren verschillende teams kampioen.